sooraj subramaniam

EN
PALLAVI is a technical work based on Odissi, the classical dance from the east-Indian state of Odisha. This grounded form employs a supple and pliant spine, and is rich in rhythmic footwork and gestural detail. Named after the Sanskrit word that means to bloom or grow, PALLAVI symbolises a seed planted in soils far from Odissi’s native home, is nourished by contemporary sensibilities, and blooms from abstract minimalism into dense, kaleidoscopic motifs.

The score is premised on the Ragam-Tanam-Pallavi, an improvisational, virtuosic exposition in the Carnatic (south-Indian) musical tradition. Composed by world-renowned violinist Ambi Subramaniam, it is set in Abheri, a minor musical mode that is vaguely melancholic yet offers footholds for warmth. A ten-beat rhythmic refrain, punctuated by recited syllables and resonant percussion on the mardala (Odissi drum), appears in dialogue with the melody. What begins as free-flowing improvisation leads towards a crescendo of melodic intensity and syncopated complexity.
 

Over this musical architecture the dance hovers, tenderly at first, and then settles into a resolute relationship. Four dancers discover movement within themselves, and then gently between each other, blooming and growing with curiosity and camaraderie, to reveal ornamental patterns and joyous ensemble expression. 

NL

PALLAVI is een dans van hoogstaande techniek en gebaseerd op Odissi, de klassieke dans uit de Oost-Indiase deelstaat Odisha. Deze geaarde dansvorm maakt gebruik van een soepele en buigzame ruggengraat en is rijk aan ritmisch voetenwerk en gedetailleerde gebaren. Pallavi betekent ‘bloeien’ of ‘groeien’ in het Sanskriet. Het symboliseert het groeiproces van een zaadje geplant in een bodem ver van Odissi’s bron, gevoed door een hedendaags toon en bloeit van een abstract minimalisme naar dichte, caleidoscopische motieven.

 

De muziek is gebaseerd op de Ragam-Tanam-Pallavi, een improviserende, virtuoze expositie in de Carnatische (Zuid-Indiase) muziektraditie. Gecomponeerd door de wereldberoemde violist Ambi Subramaniam, wordt het gespeeld in de toon van Abheri, een mineur muzikale modus die vaag melancholisch is en toch houvast biedt voor warmte. Een ritmisch refrein van tien tellen, onderbroken door gesproken ritmes en percussie op de mardala (Odissi-drum), gaat in dialoog met de melodie. Wat begint als vloeiende improvisatie groeit uit tot een crescendo van melodische intensiteit en gesyncopeerde complexiteit.

 

Boven deze architectuur ontdekken vier dansers beweging, eerst in zichzelf, dan zachtjes tussen elkaar, om uiteindelijk decoratieve patronen en vreugdevolle expressie te onthullen.